مرد تنهای شب، تنها رفت

حبیب هم درگذشت!
تنها مردی بود در این دنیا که من رو به یاد پدرم مینداخت ، یادش بخیر تمامی آهنگ هایش را با پدرم گوش میدادم، مرد تنها که به عشق کشور و این مردم به ایران آمد. او ادعا میکرد اگر 10 شب کنسرت در مجموعه آزادی بگذارد، صندلی خالی وجود نخواهد داشت! مرد تنهای شب... مردی دل نگران برای ماهی زلال پرست... مردی که برای صدا زدن مادرش سن و سال نمیشناخت، بله ترانه مادر، مردی که احساس بارش باران را در ترانه هایش به ما هدیه کرد، برفــــــــ! ببار ای برف سنگین بر مزارش... مردی که یادآوری ایران بود، زیر سم لشکر ضحاک افتاد و یادآور لشکر توران به قلب سرزمینش بود...یادش بخیر با شعر زیبای خداوند... خداوندا اگر اندیشه خیانت به یاران در سرم افتاد بر سر، دارّم کن... خداوندا خارم کن اما مردم آزارم نکن. آسوده بخواب مرد تنها، آرزویت برآورده شد.

در این زمانه بی های و هوی لال پرست /// خوشا به حال کلاغان قیل و قال پرست
چگونه شرح دهم لحظه لحظه خود را /// برای این همه ناباور خیال پرست؟
.:: حبیب محبیان ::.

دست نوشته های فاضل نجفی