متضاد دو قطبی

باز بر سر یک خانه ام، باز در اوج قدرت به اوج شکست نگاه می کنم، ای انرژی ماورایی از تو ممنونم تو که در من زنده ای و من را برای رسیدن به اهداف سر زنده نگه می داری اما بدان در همان لحظات ناب و شیرین شکوفایی افکارم در همان لحظه رسیدن به انقلاب درونم دقیقا میان خنک های نسیم شب و بامداد با یک نگاه راز آلود من را مغلوب ترس های کودک درون می کنی. من محکوم به فنا نیستم هر کس رویایی دارد و برای این رویا مسلما می جنگد اما دو قطب من متضاد و یک دنده شده اند! هر کدام جسورانه من را به گونه ای به هر سو می کشند که گویی در محور اعداد مکانم صفر است! دو قطب لجابز و یک دنده! خسته شدم از بس ساختم و با یک چرا خرابش کردم، خسته شدم از بس گفتم و گفته هایم رنگ بی رنگی گرفت، نمی دانم با این دو قطب چه کنم که هیچ کدام قوی تر از یکدیگر نیست تا تکلیف را بدانم این لجباز های بیمعرفت من را بین زمین و هوا قرار می دهند. عمر! ای لجباز ها این عمر شیرین را هدر دادید که ثابت کنید قوی هستید. من تماشاچی و قربانی این جدال مزخرف شما شدم، امشب هم آمدید و آرمان های من را ساختید و در لحظه خراب کردید. باید شما روانی ها را سرکوب کنم. لعنتی ها عمر من را به راهی باریک بردید که از نگاهم هر چیز که در این دنیاست با خطکش شما اندازه گیری می شود... باز بر سر همان خانه ام!!!

دل نوشته های فاضل نجفی