اتحاد من و انجماد

سلام؛

حال این روز ها همانند آن روز هایی بود که برای رسیدن به بهانه ها می جنگیدیم، سرد است و این سرما نماد پایان انتظار است، ای برج لعنتی آخر می شود برای رسیدن به دلخواهی ها روزی در این سرما افق تو را فتح کرد؟ خوب بدان من پابرجا هستم و می مانم تا آفتاب دولتم بر بلندای برج کمی کج ات بدمد، این پایان پرواز نیست، رویای همبستگی من و انجماد بالاخره پایان پیدا خواهد کرد و حقیقتی واقعی را برای آنان که حق نبودند و به واسطه اتفاقات رشد کرده اند نمایان می سازد. من برای خود تعریف شده ام اما تو بدان که این انجماد می تواند همانند نیزه ای تیز به قلب مشکلات فرو رود و از خود واکنشی بی انتها را پدید آورد. به نگاه قاب دوستی مجازی که می گفت ماهی ها خودکشی نمی کنند  من نیز بر این باور هستم که روزی حق پیروز بر باطل خواهد شد. این سرما و این انجامد از جنس من است، من پسر سرما هستم و چند روز دیگر متولد خواهم شد. با کوله باری از تجربه برای نبرد با تو، تو که به راستی سرسختی اما فکر شکست تو و در این انجماد من را قویتر میسازد.

دست نوشته های فاضل نجفی