رسالت کاری من!

باز رسیدم به چهار راه انتخاب! هر چه از این حضور اجباری فرار می کنم باز سر پیچ بعد ظاهر می شود! آخر این همه نشانه برای چیست؟ مگر برای نجات یک گمشده یک پیکان کافی نیست؟ واقعا درک نمی کنم، با تجربه 32 ساله در جواب رسالت مانده ام. خداوندا به من کوهی از توانایی دادی اما این همه نعمت یک جنبه واقعی را نمی خواست؟ در مسیر زندگی هر زمان خواستم متمرکز بر روی یک هنر شوم من را با داشته های هنرمندانه ام به جدال درون دعوت کردی! هر زمان انتخاب می کنم باز یک چشمه ی دیگر را برای من جوشان می کنی که در انتخاب مردد شوم. خداوندا اگر اشتباه انتخاب کرده ام خواهشا راه جدید را روشن و همه ی اولویت ها را کم رنگ کن! نمی دانم چه کاری صحیح است. از فشارهای فکری برای یک انتخای هوشمندانه فقط دارم روز ها را شب می کنم و روز به روز به خطرات زندگی نزدیکتر می شوم... خداوندا واقعا رسالت کاری من چیست؟

دست نوشته های فاضل نجفی