از خودگذشتگی

از خودگذشتگی! کلمه ای کلیدی در زندگی این روزهای مردم ایران که بویی از رسالت نبرده است، خیلی هم دور نمی شویم که نگران توجیه هات کلیشه ای شویم و بگوییم ما هستیم اما چون شخصیت طرف مقابل بسیار دور است نمیتوانیم اعتماد کنیم و از خودگذشته باشیم، همین نزدیک در کانون گرم خانواده! بله کانون گرم خانواده، همانجایی که یک حیوان هم رسالت از خودگذشتگی در مقابل خانواده اش را دارد و در تمام طول سال تلاش می کند با از خودگدشتگی جان فرزندان را در مقابل هزاران دشمن خونی حفظ کند. چه جسارتی! چه جسارت سختی می کنم که می گویم 99% از خودگذشتگی در خانواده های امروزی از بین رفته است! یاد جمله ای کوبنده افتادم ( هر چه بگندد نمکش می زنند، وای به روزی که بگندد نمک  ). ما یا فراموش کرده ایم که چه آرمان و رسالتی را از پدرانمان به ارث برده ایم و یا خود را به نفهمی تمام و کمال می زنیم، خداوکیلی یک تفکر چند دقیقه ای را مهمان من باشید. 1. پدر تلاش، مادر خرج تلاش، فرزند کثافت کاری در تلاش! 2. مادر از خودگذشته، پدر با بهتر از مادر زمان گذاشته، فرزند هم .... 3. فرزند در فکر تلاش هدفمند، پدر در فکر رفاقت پای منقل ، مادر هم در فکر غیبت کردن
بهتر است ادامه ندهم که واقعا با این پرورش شایسته داریم روز ها را شب و شب ها را روز می کنیم که بگوییم خانواده هستیم، بگوییم هدف داریم، بگوییم حرمت داریم... بد نیست کمی برای کلمه ازخودگذشتگی و رسالت نمک و قبل از گند زدن کامل کمی برای این کلمه ی بسیار مهم ارزش و حرمت قائل شویم تا دیر نشده و حالمان از خودمان بهم نخورده.
( ببخشید بعضی وقت ها باید نکاتی را گفت که اول خودم و بعد خواننده را هشیار کنم )

دست نوشته های فاضل نجفی