عشق یعنی ابوالفضل العباس(ع)

تاسوعا که می شود اشک هایم جاری می شود...
آشفتگی درونم را را چگونه بیان کنم؟ اینجاست که نمیدانم چه بگویم! خدا تاسوعا را ترسیم کرد تا معرفت را بشناسیم، تا عشق را بدانیم، تا فروتنی را بفهمیم، تا رفاقت ناب را درک کنیم، تا راس مردانگی را بشناسیم، تا جان فدایی ارباب را بشناسیم... پدرم میگفت 10 سال انتظار آمدنت را کشیدم و با توسل به ابوالفضل العباس (ع)، خداوند تو را به ما داد و نام ات از ابو فاضل گرفته شد... آن روز ها معنی عشق به عباس (ع) را درست درک نمیکردم و امروز در 29 سالگی در لابه لای چشمان پُر اشک مردم خاطرخواهی را می بینم که با نامش ناله ها به آسمان کشیده میشود... یا ابوالفضل العباس (ع)، یاقمر بنی هاشم، یا باب الحوائج، ای بزرگوار تو که بودی ما چه فهمیدیم؟ بخدا هنوز هم نمی دانیم چه کردی که میلیون ها انسان را محو مردانگی ات کرده ای... ای علمدار دشت کربلا، تا بودی هیچ کس جرات جسارت به حسین (ع) نمی کرد... رفع عطش ثوابه، اما تو چکردی که ثواب را هم بخاطر تشنگی طفلان حسین نخواستی... یا ابوالفضل العباس (ع) خداوند عزتی به شما داد که خلق مست در یاد شما هستند...

دست نوشته های فاضل نجفی